Akademik Veri Yönetim Sistemi
J Turk Soc Obstet Gynecol, cilt.4, ss.198-202, 2014 (Hakemli Dergi)
Amaç: Gonadotropin salgılatıcı hormon (GnRH) agonist ile downregüle edilmiş, başarısız bir in-vitro fertilizasyon (İVF) siklusunu takip eden tedavi siklusunda protokol tercihinin agonist veya antagonist olmasının gebelik sonuçları üzerine etkisinin değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntemler: Bu bir retrospektif çalışmadır. Bir İVF ünitesinde 2002-2012 yılları arasında GnRH agonist protokol kullanılan ve başarısız bir İVF siklusu sonrasında bir yıl içinde tekrar İVF uygulanan 269 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların yaşı, FSH değerleri, antral follikül sayıları, indüksiyon süreleri, toplanılan oosit sayısı, transfer edilen embriyo sayısı ve transfer günleri, klinik ve devam eden gebelik oranları her iki tedavi siklusu için değerlendirilmiştir. Bulgular: Normoresponder hastalar ikinci siklusta agonist ya da antagonist protokol seçimine göre ikiye ayrılmış ve ardışık iki İVF sikluslarının sonuçları karşılaştırılmıştır. Uygulanan gonadotropin dozu, indüksiyon süresi, elde edilen oosit sayısı, embriyo transfer günü ve sayısı açısından her iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır (p>0,05). Ayrıca fertilizasyon, klinik ve devam eden gebelik oranları açısından her iki grup benzer oranlara sahiptir. Sonuç: Normoresponder hastalarda İVF başarısızlığı sonrasında antagonist tedavi seçimi agonist protokoller kadar etkilidir. J Turk Soc Obstet Gynecol 2014;4:198-202 Anahtar Kelimeler: Ovulasyon indüksiyonu, GnRH agonist, GnRH antagonist, in vitro fertilizasyon Çıkar Çatışması: Yazarlar bu makale ile ilgili olarak herhangi bir çıkar çatışması bildirmemişlerdir.
Objective: Evaluation of the impact of agonist or antagonist protocol selection on pregnancy outcomes after failure of in-vitro fertilization (IVF) treatment cycles which were down regulated with Gonadotropin Releasing Hormone (GnRH) agonist. Materials and Methods: This was a retrospective study. Two hundred and sixty nine patients who were treated with GnRH agonist protocol between years 2002-2012 at an IVF unit and underwent a second attempt following one year period after failure of IVF enrolled in the study. Age, basal FSH levels, antral follicle counts, duration of induction, the number of yielded oocytes, the number of transferred embryos and the transfer days, clinical and ongoing pregnancy rates were evaluated for each treatment cycle. Results: Normoresponder patients were separated into two groups according to the agonist or antagonist protocol selection at the second attempt and the results of two consequent IVF cycles were compared. There were no statistically significant difference between the groups for the dosage of administered gonadotropin, duration of induction, the count of yielded oocytes, the day and the number of transferred embryos (p>0.05). Furthermore the fertilization rate, clinical and ongoing pregnancy rates were similar in two groups. Conclusion: The selection of antagonist treatment is effective as agonist protocols at normoresponder patients after failure of IVF. J Turk Soc Obstet Gynecol 2014;4:198-202 Key Words: Ovulation induction, GnRH agonist, GnRH antagonist, in vitro fertilization Conflict of Interest: The authors reported no conflict of interest related to this article.