Akademik Veri Yönetim Sistemi
DİNBİLİMLERİ DERGİSİ, cilt.12, sa.3, ss.119-149, 2012 (Hakemli Dergi)
Hz. Peygamber ve sahâbe arasındaki ilişki hem ilke hem de uygulama bakımından büyük öneme sahiptir. Vahye muhatap olan ilk nesil, günlük hayatın bir gereği olarak birtakım yanlış fiillerde bulunmuşlardır. Hz. Peygamber, olumsuz eylemde bulunan sahâbeye, insan olmaları açısından yaklaşmış ve davranışlarını bu çerçevede değerlendirmiştir. Ayrıca o, muhataplarına kibar ve nazik bir şekilde davranmış, yanlış yapmaları durumunda genel ifadeler kullanmak suretiyle kişilerin toplum içerisindeki konumunu dikkate alarak hem ferdi hem de toplumu eğitmeyi amaçlamıştır. İslâm’ın ilke ve prensiplerinin çiğnenmesi durumunda ise Hz. Peygamber, kuralları ihlâl edenlerin mevki, makam ve sosyal statülerine bakmadan dinin emrettiği şekilde muamelede bulunmuş; adaletin tecellisine, toplumsal huzur ve barışın teminine büyük özen göstermiştir.
Anahtar Kelimeler: Peygamber, sahâbe, insan, davranış, tavır.
The relationship between the Prophet and his companions has great importance both in terms of theory and praxis. The first generation who were subject to the revelation conducted some wrong dees as a necessity of daily life. Prophet approached the companions conducting wrong deeds in terms of their humanity and evaluated their behaviours within this frame. Moreover, he behaved his collocutors kindly and gently, in case of their wrong deeds using general expressions he aimed at education the society and the individual by taking into account the status of the people in the society. In case of breaching the rules of Islam, Prophet treated as the religion orders without considering the breachers’ position, class and social status; paid utmost attention to the establishment of the justice, provision of social comfort and peace.
Key Words: Prophet, companions, human, behaviour, attitude.